سیاست های مقطعی چاره ریشه کن ساختن معتادان هرندی نيست

مدیر عامل سازمان رفاه،خدمات و مشارکت های شهرداری تهران از آغاز دور دوم جمع آوری معتادان منطقه هرندی در هفته آینده خبر داد در حالیکه هنوز 3 هزار معتاد در این محله زندگی می کنند و مرحله نخست جمع آوری و ساماندهای معتادان محله هرندی راه به جایی نبرده است.

به گزارش آستان،تحلیل جامعه شناسان و کارشناسان آسیب های اجتماعی بیانگر این است که اجرای سیاست های ضربتی و مقطعی در مواجه با آسیب های اجتماعی نه تنها نمی تواند نسخه شفابخش  و کاملی برای ریشه کن کردن و از بین بردن آسیب ها شود بلکه در اغلب موارد سبب پیچیده تر شدن آسیب ها و دشواری راهکارهای بعدی می شود.

دکتر کاظم قجاوند جامعه شناس و مدرس دانشگاه در خصوص پراکنده سازی معتادان بوستان هرندی در گفت و گو با خبرنگار آستان گفت:پراکنده سازی معتادان بوستان هرندی در درازمدت پاسخگوی مناسبی برای رفع معضل معتادان این منطقه به نظر نمی رسد.زیرا با انتشار معتادان این منطقه به مناطق دیگر ممکن است آسیب های جدی تری محلات جدید را درگیر کند و به طور قطع وقتی محلات جدید با مشکلات اجتماعی رو به رو می شوند برخی آسیب ها ناشناخته باقی می ماند.از این رو مسئولان و کارشناسان حتی برنامه ریزان توان مقابله با این نوع آسیب های نوپدید را ندارند.

دکتر قجاوند عضو هئیت علمی دانشگاه در ادامه افزود:با انتشار معتادان محله هرندی به مناطق دیگر شهر تهران راهکار مناسبی نیست زیرا آسیب ها علاوه بر پراکنده شدن،ناشناخته باقی می ماند.محلات جدید ممکن است برای نیروهای امنیتی ، پلیس ،کارشناسان امور اجتماعی و برنامه ریزان مسائل اجتماعی ناآشنا بوده و ماهیت آسیب های اجتماعی در محلات جدید متفاوت باشد.از این رو ممکن است کارشناسان نتوانند برنامه ریزی درستی برای مواجه با آسیب های این مناطق داشته باشند.

این استاد دانشگاه با اشاره به برخی تجربیات و تحقیقات متعدد تصریح کرد:از سویی دیگر تجربه و تحقیقات متعدد نشان داده است که در محلات جدید هزینه بیشتری باید برای مطالعه و شناسایی آسیب ها صرف شود تا بتوان راهکار درستی برای چنین آسیب های کهنه ای ارائه داد.به نظر می رسد سیاست مواجه با آسیب های اجتماعی در مبدا بهتر از پخش کردن و تبدیل کردن آنها به آسیب های دیگر باشد تجربه موفق کشورهای دیگر در زمینه آسیب های اجتماعی افراد در محلات فقیر و حاشیه نشین گواه این موضوع است.

به گفته این جامعه شناس، در بسیاری از کشورها درمحلات پر آسیب به جای پخش کردن افراد به محلات دیگر و ظاهرا پاک کردن مسئله ،به مواجه و درمان آن می پردازند .تیم های مختلفی تشکیل می شود و دقیقا آسیب های اجتماعی محلات را علت یابی و شناسایی می کنند و به ارائه راهکارهای مناسبی می پردازند.

وی ادامه داد: متاسفانه در کشور ما عموما نحوه مواجه با آسیب های اجتماعی در محلات مختلف شکل علمی خود را از دست می دهد و به شکل تصمیمات آنی و لحظه ای به شکل پراکنده سازی صورت می گیرد که این موضوع راهکار مناسبی قلمداد نمی شود. 

قجاوند تاکید کرد:به یاد داشته باشیم که در مواجه با آسیب های اجتماعی به صفر رساندن حرفی گزاف و غیر علمی است و هیچ جامعه ای مصون از آسیب های اجتماعی نیست. آسیب ها را باید در مرحله اول شناسایی و در مرحله دوم کنترل و در مرحله آخر نسبت به کاهش آن اقدام کرد و البته باید در نظر داشته باشیم همواره درصدی از آسیب های اجتماعی در هر جامعه ای وجود دارد که از دیدگاه جامعه شناسان امری طبیعی است.

این استاد دانشگاه بیان کرد: اگر در یک جامعه ای طلاق وجود نداشته باشد و نرخ آن صفر باشد و اگر امکان اجازه طلاق داده نشود ممکن است به دنبال آن قتل و فرار از خانه و.... به وجود بیاید به همین دلیل وجود آمار کمی از طلاق می تواند در جامعه به عنوان یک سوپاپ اطمینان عمل کند در مورد اعتیاد نیز همین مسئله وجود دارد.پراکندگی معتادان محله هرندی به محلات دیگر آسیب های اجتماعی را چندبعدی و ریشه دار می کند از این رو به سادگی نمی توان راهکارهای جدی ارائه داد.

منبع:آستان